polowanie na jelenie byki w polsce

Najczęściej byki w czasie rui nie żerują, gwałtownie tracąc tłuszcz zmagazynowany przed okresem godowym. Ciąża trwa do 240 dni, a młode rodzą się w czerwcu bądź lipcu. Polowanie na jelenie. Polowanie na jelenie odbywa się od 21 sierpnia do ostatnich dni lutego, na łanie od października do 15 stycznia, natomiast cielęta można 22-250 rem. - Zachwalany w Wielkiej Brytanii ze względu na swoje parametry. Wciąż jednak mało popularny co skutkuje mniejszym wyborem dostępnej amunicji oraz jej wyższa ceną. 243. - Popularny w Polsce dokładny kaliber, który dzięki odpowiedniej energii pozwala na polowanie na wszystkie dziki oraz na Jelenie (nie polecany na byki). Z powodzeniem introdukowano go też w 1904 r. Nowej Funlandii i na wyspie Anticosti. W 1910 r. próbowano też introdukować 10 łosi na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii, jednak bez powodzenia. Łosie od dawna próbowano też z powodzeniem oswajać i prowadzi się farmy z ich hodowlą w niektórych krajach na świecie (np. w Rosji). Najwyższa średnia gęstość ich występowania jest odnotowana w powiatach w obwodzie grodzieńskim (1,13 osobnika / 1000 ha gruntów leśnych), Mohylew (0,93), Mińsk (0,73), Witebsk (0,34), a najmniejsza w regionie Gomel. Polowanie na jelenie byki na Białorusi w okresie rykowiska gwarantuje myśliwemu wiele niezapomnianych wrażeń. Polowanie na jelenie w Polsce oczywiście może przynosić wiele satysfakcji dla myśliwych, jednak muszą oni zadbać o odpowiedni sprzęt, a taki zdecydowanie zaoferuje im dobry sklep myśliwski. Zaopatrzeniem, które powinien mieć każdy myśliwy, jest odpowiedni ubiór, który zadba o kamuflaż w lesie. nonton film generasi 90an melankolia full movie lk21. Oferta POLOWANIE INDYWIDUALNE NA SARNY ROGACZE Polowania na rogacze rozpoczynają się 11 maja i trwają do końca września. Jest to bardzo lubiany i popularny typ polowania wśród myśliwych zagranicznych przyjeżdżających do Polski. Polowanie indywidualne z podchodu, z podjazdu lub z zasiadki odbywa się bardzo wcześnie rano oraz późnym popołudniem aż do zachodu słońca. Każdemu myśliwemu zagranicznemu towarzyszy polski myśliwy – podprowadzający. Proponujemy minimum 3 dni polowania z 4 noclegami w pokojach 1-osobowych lub 2-osobowych. Okres godowy saren jest szczególnie interesujący dla tych myśliwych, którzy poszukują dużych trofeów. Możemy zaoferować naszym klientom wiele terenów łowieckich w całej Polsce oraz jakość trofeów odpowiadającą każdemu klientowi. Polowanie indywidualne na rogacze z CHASSETOUR to przede wszystkim polowania w kołach łowieckich, a z IST POLSKA to przede wszystkim polowania na rogacze na terenie OHZ. POLOWANIA INDYWIDUALNE NA JELENIE BYKI W CZASIE RYKOWISKA Rykowisko czyli okres godowy jeleni byków rozpoczyna się w okolicach 1 września i trwa do połowy października. Na jelenie byki poluje się z zasiadki albo z podchodu. Trofea jeleni byków ważą od około 3,00 do 10,00 kg. Proponujemy minimum 4 dni polowania czyli 8 wyjść na polowanie. Możemy Państwu zaproponować takie polowanie w łowiskach OHZ lub na terenie kół łowieckich. POLOWANIA INDYWIDUALNE NA DANIELE W CZASIE BEKOWISKA Na daniele poluje się najczęściej w okresie bekowiska oraz sporadycznie w czasie polowań zbiorowych. Bekowisko czyli okres godowy danieli rozpoczyna się w okolicach 20 października i kończy się około 10 listopada, kulminacja bekowiska przypada w okresie między 25 października a końcem października. Trofea danieli ważą od 2,00 do 5,00 kg. Najczęstszą metodą polowania na daniele jest polowanie indywidualne z podchodu lub z zasiadki. POLOWANIA ZBIOROWE Polowania zbiorowe rozpoczynają się z początkiem października i trwają do około 15 stycznia. Polska jest krajem, który oferuje stosunkowo dużą ilość zwierzyny na polowaniach zbiorowych, które słyną z doskonałej organizacji. Gatunki możliwe do pozyskania w czasie zbiorówek to: jelenie, dziki, sarny, daniele i drapieżniki. Proponujemy naszym klientom 4, 5, 6 dni polowania zbiorowego dla grup liczących około 12 myśliwych. Dzień polowania rozpoczyna się około godziny 8h00. W ciągu dnia przewidujemy około 8 – 12 pędzeń. Około południa myśliwi posilają się w lesie tradycyjnym polskim posiłkiem. Polowanie kończy się nie później niż o zachodzie słońca tradycyjnym pokotem oraz oddaniem hołdu upolowanej zwierzynie. Możemy Państwu zaproponować: polowania zbiorowe w ryczałcie klasycznym, polowania zbiorowe w ryczałcie zmiennym, polowania zbiorowe według cennika. Proponujemy naszym klientom polowania zbiorowe w kołach łowieckich oraz na terenie OHZ. POLOWANIA NA GĘSI Polowania na gęsi organizujemy w pobliżu podmokłych terenów, najczęściej w dorzeczach Odry. Każde stanowisko dla myśliwych może pomieścić od 1 do 4 osób. Stanowiska dla myśliwych polujących na gęsi tzw. czatownie są wyposażone w bałwanki. Polowania na gęsi trwają od świtu do zachodu słońca, w zależności od warunków atmosferycznych. Proponujemy naszym klientom pobyty 4 dniowe dla grup liczących co najmniej 4 myśliwych w okresie od połowy października do końca listopada. Najczęściej tego typu polowania odbywają się na terenach kół łowieckich. POLOWANIA W CZASIE PEŁNI KSIĘŻYCA Najlepszym okresem do polowania na dzika jest tydzień poprzedzający pełnię księżyca. Na tego typu polowania można wybrać się do Polski praktycznie w ciągu całego roku, ale w okresie od 01 października do 15 stycznia można wyjścia nocne na dzika poprzeplatać z wyjściami dziennymi na polowanie na jelenia, sarnę i daniela. Polowanie nocne z ambony na dzika daje najlepsze efekty. W czasie pełni księżyca polowanie warto przedłużyć do późnych godzin nocnych by spotkać odyńca z okazałym orężem. KALENDARZ POLOWAŃ W POLSCE JELENIE: Jelenie byki – od 21 sierpnia do końca lutego; Jelenie łanie – od 1 października do 15 stycznia; Jelenie cielęta – od 1 października do końca lutego. JELENIE SIKA: Jelenie byki, łanie, cielęta – od 1 października do 15 stycznia. DANIELE: Daniele byki – od 1 października do 31 stycznia; Daniele łanie i cielaki – od 1 października do 15 stycznia. SARNY: Sarny rogacze – od 11 maja do 30 września; Sarny kozy i koźlęta – od 1 października do 15 stycznia. DZIKI: Odyńce, wycinki, przelatki, warchlaki – cały rok; Lochy – od 15 maja do 15 lutego. MUFLONY: Tryki – od 1 października do końca lutego; Owce, jagnięta – od 1 października do 15 stycznia. ZAJĄCE I DZIKIE KRÓLIKI: Od 1 listopada do 31 grudnia. BAŻANTY: Koguty – od 1 października do końca lutego; Kury – tylko na obszarach hodowli – od 1 października do 31 stycznia. KUROPATWY: Od 11 września do 21 października. KACZKI: Od 15 sierpnia do 21 grudnia. GĘSI: Od 1 września do 21 grudnia, z wyjątkiem województw: zachodniopomorskie, lubuskie, wielkopolskie i dolnośląskie – do 31 stycznia. GOŁĘBIE: Od 15 sierpnia do 30 listopada. SŁONKI: Od 1 września do 21 grudnia. Jeśli otwarcie sezonu przypada na dzień następny po dniach wolnych od pracy, to otwarcie sezonu będzie miało miejsce w pierwszym z tych dni wolnych od pracy. Jeśli okres polowań kończy się w dniu poprzedzającym dni wolne od pracy, to sezon zakończy się w ostatnim z tych dni wolnych od pracy. Dni wolne od pracy to niedziele, święta i soboty. Wydłużenie okresów polowań na jelenie szlachetne, daniele, czy zające - zakłada projekt rozporządzenia resortu klimatu i środowiska. Wydłużenie okresów polowań na jelenie i daniele tłumaczy się rosnącymi szkodami w uprawach oraz większym ryzykiem kolizji drogowych. W czwartek na stronach RCL opublikowano projekt noweli rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne. Biura do wynajęcia. Zobacz oferty na Gdzie spotkać jeleniaJak wygląda jeleńPoznaj swój cel – tryb życia jeleniJelenie na rykowiskuCzym żywią się jelenieCo odczytasz z tropu jeleniaSelekcja – ważna rzeczKlasa IKlasa IIKlasa IIIJak polować na jelenie bykiNa koniec Już 21 sierpnia, a więc za 3 dni, rozpoczyna się sezon łowiecki na byki – samce jelenia szlachetnego. My już dziś, w ramach przygotowania, podsuwamy garść przydatnych informacji o jeleniach i polowaniu na nie. Gdzie można spotkać byki? Jak je rozpoznać? Jaki tryb życia prowadzą? O co chodzi z rykowiskiem? Czym żywią się jelenie? Co możesz odczytać ze śladów, które zostawiają byki? Jakie są zasady selekcji byków i możliwe sposoby polowania? Gdzie spotkać jelenia Jelenie szlachetne zaliczane są do zwierzyny płowej i są najpopularniejszym gatunkiem łowieckim w Polsce. Dosyć licznie występują na terenie całego kraju, jednak zależnie od pory roku, zmieniają miejsce bytowania. Najczęściej spotkać je można na terenach nizinnych i górskich, w lasach liściastych oraz mieszanych. Z uwagi na poroże, unikają miejsc gęsto zakrzewionych. Trzymają się także z dala od siedzib ludzkich oraz miejsc zajętych przez stada saren i danieli. Potrafią przyzwyczaić się do hałasów spowodowanych bliskim sąsiedztwem dróg oraz kamieniołomów czy kopalni. Jak wygląda jeleń Długość ciała jelenia szlachetnego to 165-265 cm, wysokość w kłębie to 130-150 cm, ogon ma zazwyczaj między 10 a 22 cm. Masa ciała sięga maksymalnie 497 kg, najczęściej jednak jest to około 160 kg, po wypatroszeniu 130-150 kg. Ubarwienie zazwyczaj jest jednolite, latem brązowe, rzadziej rude, w zimie szare. Cechą charakterystyczną jeleni jest poroże, zrzucane na przełomie marca i kwietnia. O tym, czym różnią się rogi od poroża oraz, jak i gdzie szukać tego typu trofeum, pisaliśmy tutaj. Poznaj swój cel – tryb życia jeleni Jelenie żyją w chmarach, które tworzą na wiosnę i w zimie. Nad bezpieczeństwem chmary czuwa łania, nazywana licówką, rzadziej przodownicą. Na przełomie lipca i sierpnia chmary byków rozpadają się, osobniki czują bowiem zbliżający się okres rui, a następnie ruszają na wędrówkę w poszukiwaniu samic. Najstarsze byki żyją samotnie, w dobrze ukrytych ostojach. Jelenie prowadzą zazwyczaj dzienny tryb życia, jednak jeżeli ich spokój zostanie zakłócony, zaczynają funkcjonować głównie nocą. W czasie deszczu i porannej rosy przebywają w drągowinie, po deszczu wychodzą na łąki i polany. W chłodne i wietrzne dni jelenie szukają ciepła i schronienia w krzakach. Lubią kąpać się w kałużach i błocie (szukają w ten sposób ochłody, ale i pozbywają się pasożytów), po kąpieli wycierają się o pnie drzew (malują drzewa). Mają bardzo dobry wzrok, węch i przede wszystkim – słuch. Na wolności żyją średnio 12-15 lat, zaś w warunkach hodowlanych do 23. Jelenie na rykowisku Rykowisko to okres godowy jeleni, zaczyna się w połowie września, a kończy miesiąc później – w połowie października. W czasie rykowiska byki poszukują rujnych łani (i odwrotnie, łanie poszukują byków). Samce stają na czele chmar łani, pilnują, aby żadna z nich nie odłączyła się od stada oraz, żeby inny byk się do niego nie dostał. Jeżeli się dostanie między osobnikami dochodzi do walki, której zwycięzca przejmuje władzę nad chmarą, a przegrany ucieka. Podczas rykowiska rujne łanie są kilkakrotnie pokrywane. Zależnie od wieku byka, znajduje on mniej lub bardziej liczne chmary. Młodsze jelenie gromadzą 6-10 łań, natomiast stare najczęściej 1-2. Intensywność rykowiska zależy od wielu różnych czynników, między innymi pogody (sprzyjające są chłodne dni) i spokoju w miejscu bytowania chmary. Futra jeleni przybierają barwę siwo-brunatną w okresie zimowym. Czym żywią się jelenie Jelenie to zwierzęta roślinożerne. Latem żywią się głównie ziołami i trawą, ale w skład ich diety wchodzą także: liście, młode pędy drzew i krzewów, jagody, grzyby, korę drzew (jest to spałowanie, wynikające z zapotrzebowania na składniki odżywcze takie jak garbniki, wapno i fosfor, potrzebne do odtworzenia poroża). Jeżeli w pobliżu znajdują się pola, często jedzą także ziemniaki, buraki, kapustę i zboża. Zimą jelenie żywią się borówkami, wrzosami, malinami, jeżynami, suchą trawą, gałązkami drzew i krzewów, a także korą. Żerowanie odbywa się od zmroku i trwa, w 1-2 godzinnych cyklach, do świtu. Co odczytasz z tropu jelenia Przyglądając się uważnie śladom, które zostawiają jelenie, można zdobyć informacje na temat: płci (racice łani są węższe, szpiczasto zakończone, lekko rozchylone), wielkości (im starszy i cięższy jeleń, tym większy rozstaw badyli), szybkości poruszania się (jeżeli ciągnie wolno, ślady przednich i tylnych racic praktycznie się pokrywają). Selekcja – ważna rzecz Jak już wspominaliśmy przy okazji artykułu, bardzo ważną kwestią podczas polowania jest odpowiednia selekcja zwierzyny. Polega ona na eliminowaniu zwierzyny, której dalsze przebywanie w łowisku nie ma większego celu czy jest zwyczajnie szkodliwe (rozpowszechnianie chorób i ujemnych cech dziedzicznych). W przypadku jeleni selekcji dokonuje się na podstawie wieku, rodzaju poroża i zezwolenia na odstrzał. Wyróżnia się trzy klasy: Klasa I Pierwsze poroże (2 rok życia): prawidłowy odstrzał: szpicaki o długości tyk do 20 cm (średniej długości łyżek), nieprawidłowy odstrzał: szpicaki o długości tyk między 20 a 30 cm (do 1,5 długości łyżek), naganny odstrzał: szpicaki o długości tyk powyżej 30 cm, szpicaki o tykach rozwidlonych, szpicaki koronne – niezależnie od długości. Drugie poroże (3 rok życia): prawidłowy odstrzał: ósmaki nieregularne i poniżej tej formy, nieprawidłowy odstrzał: ósmaki regularne, naganny odstrzał: formy powyżej regularnego ósmaka. Trzecie i czwarte poroże (4 i 5 rok życia): prawidłowy odstrzał: wszystkie byki niekoronne, nieprawidłowy odstrzał: wszystkie byki jednostronnie koronne, naganny odstrzał: wszystkie byki obustronnie koronne. Klasa II Piąte – dziewiąte poroże (6-10 rok życia): prawidłowy odstrzał: wszystkie byki niekoronne i jednostronnie koronne, naganny odstrzał: wszystkie byki obustronnie koronne. Klasa III Dziesiąte poroże i powyżej (11 rok życia i starsze): prawidłowy odstrzał: wszystkie byki, bez względu na formę poroża. Jak polować na jelenie byki Przede wszystkim w odpowiednim czasie, a więc od 21 sierpnia do końca lutego. O wyborze sposobu polowania decyduje wiele czynników, między innymi: warunki terenowe, pora roku, doświadczenie łowieckie, predyspozycje myśliwego. Najpopularniejszym sposobem polowania są łowy z ambony, polegające na wyczekiwaniu na zwierzynę na wysokiej drewnianej konstrukcji, znajdującej się na skraju polany, w nęcisku lub przejściu. Podobnie poluje się na zasiadkę, różnica polega na tym, że miejsce umieszczenia ambony jest stałe, natomiast zasiadkę organizuje się, po uprzednim rozpoznaniu terenu, w miejscu aktualnych tras, po których przemieszcza się zwierzyna. W czasie rykowiska najlepszym sposobem są łowy z podchodu, wtedy miejsce poszukiwania zwierzyny wyznacza odgłos ryczącego byka. Wygodny sposób polowania to podjazd sankami, wozem lub traktorem. Zwierzyna jest przyzwyczajona do widoku takich pojazdów, więc się nie spłoszy, tylko będzie go obserwować. W tym czasie myśliwy może wyjść i zająć odpowiednią pozycję do oddania strzału. Ostatni, a jednocześnie najtrudniejszy sposób łowów to polowanie na wab, najskuteczniejsze w okresie rykowiska. Wymagane jest tutaj spore doświadczenie myśliwego, umiejętność wabienia, dobry słuch oraz odpowiedni sprzęt. Polowanie na wab polega na wywabieniu byka z kryjówki na spotkanie z domniemanym rywalem. Na koniec Polowanie na jelenie byki to spore wyzwanie dla każdego myśliwego. Zwierzęta te (z wyjątkiem rykowiska) są niezwykle ostrożne i płochliwe, potrzeba sporo doświadczenia, czasu i cierpliwości, ażeby łowy okazały się w pełni satysfakcjonujące. Mamy nadzieję, że ten artykuł okaże się przydatny przed nadchodzącymi polowaniami. Na koniec pozostaje nam życzyć wszystkim udanych łowów. Darz Bór! About Latest Posts Związany z projektem SpyOptic od 2 lat, administrator sklepu internetowego i tester sprzętu noktowizyjnego; miłośnik podróży do krain nierozwiniętych turystycznie, bloger i aktywny uczestnik życia społeczno-politycznego; człowiek interesu na miarę XXI wieku Dodany dnia3 miesięcy temu Ulubione0 Zwierzyna gruba to określenie powstałe jeszcze w średniowieczu. Oznaczało ono grupę gatunków zwierząt, na które wyłącznie mogli polować władcy (królowie, książęta) i ich rodziny. Ewentualnie magnaci i wysokiej rangi duchowieństwo (biskupi) w swoich włościach. Regale królewskie wykluczało możliwość polowanie na zwierzynę grubą ludziom nisko urodzonym, czyli venatio magna lub venatio animalium superiorum. Zwierzyna gruba Do grubej zwierzyny wśród ssaków, jeszcze początkiem XX wieku zaliczano: żubry, łosie, jelenie, daniele sarny, kozice niedźwiedzie, wilki, dziki, rysie, świstaki i bobry. Natomiast osobną grupę stanowiły tak zwane gatunki ptaków, czyli tak zwana zwierzyna gruba-lotna. Do tejże grupy należały: głuszce, dropie, żurawie, łabędzie oraz orły przednie. Dawne czasy i polowanie na zwierzynę grubą. Na przykład jeden z książąt mazowieckich, Ziemowit, już w 1359 roku wydał dekret zabraniający wszystkim jego poddanym polować na tury w swoich włościach. Oczywiście było to polowanie na zwierzynę grubą i tury w tym czasie jeszcze występowały na terenie Królestwa Polskiego. Również polowania na bobry już od wczesnych wieków średnich były reglamentowane a za skłusowanie groziła kara śmierci. W wiekach późniejszych zaczęły powstawać tak zwane zwierzyńce, w których hodowane różne gatunki zwierzyny grubej. Takie zwierzyńce mieli praktycznie wszyscy możnowładcy. Nawet już w XVI wieku sprowadzano do zwierzyńców zwierzynę z odległych miejsc Królestwa Polskiego. Polowania w Puszczy Niepołomickiej. Przykładem może być słynne polowanie na zwierzynę grubą w Puszczy Niepołomickiej za czasów Zygmunta Starego. Kiedy to przywieziony z Litwy w klatce niedźwiedź wyrwał się z obławy i zaatakował konia, na którym siedziała sama Królowa Bona, czyli żona naszego władcy. Ponieważ była w tym czasie w ciąży, w wyniku tego nieszczęśliwego zdarzenia poroniła. Późniejsze wieki jeszcze bardziej obfitowały w polowania na zwierzynę grubą w tak zwanych zwierzyńcach. Były one zlokalizowane w bliskiej odległości od głównych magnackich siedzib, a czasem wręcz do nich przylegały. Zwłaszcza tego typu łowy rozkwitały w czasach panowania królów saskich, kiedy to populacja zwierzyny grubej dość mocno ucierpiała. Polowanie na łosie Przechodząc do czasów współczesnych gatunki łowne zakwalifikowane do grupy zwierzyny grubej to: łoś (z całorocznym okresem ochronnym), jeleń szlachetny, daniel, jeleń sika, muflon, dzik i sarna. Niestety żaden z gatunków ptaków, które jeszcze początkiem XX wieku były dość liczne i kwalifikowały się do grupy zwierzyny grubej-lotnej, nie znajdują się na liście zwierzyny grubej. Zwierzynę grubą występującą w Polsce możemy podzielić jeszcze na dwie kategorie. Zwierzyna płowa i zwierzyna czarna. Do zwierzyny płowej zaliczymy wszystkie jeleniowate, czyli łosia, jelenia szlachetnego, daniela, jelenia sikę oraz sarnę europejską. Natomiast do zwierzyny czarnej zaliczamy dzika i muflona. Zwierzynę płową, czyli jeleniowate możemy podzielić jeszcze na dwie kategorie. Jelenie Starego Świata (podrodzina Cervinae) i jelenie z Nowego Świata (podrodzina Capreolinae). Nazwy te, choć sugerują, że maja coś wspólnego z rozmieszczeniem geograficznym gatunków tak naprawdę nie mają z tym nic wspólnego. Chodzi tu przede wszystkim o pewien okres w ewolucji jeleniowatych. W tym czasie kiedy część wyewoluowała w pewnych aspektach swojej budowy morfologicznej. Do jeleni Starego Świata zaliczymy jelenia szlachetnego, jelenia sikę oraz daniela. Do jeleni Nowego Świata natomiast zaliczymy łosia i sarnę. Jeśli chodzi o polowanie na zwierzynę grubą na powyższe gatunki to mamy całą gamę metod do tego służących. Metody te możemy podzielić na polowania indywidualne i polowania zbiorowe. Zaczniemy od polowań indywidualnych, ponieważ metod jest w tej grupie więcej. Polowanie na zwierzynę grubą z podchodu. Ten rodzaj polowania dotyczy praktycznie wszystkich gatunków zwierzyny grubej. Polega on na zlokalizowaniu osobnika lub osobników danego gatunku w sposób wzrokowy lub słuchowy. Następnie skracamy odległości, podchodząc jak najbliżej w celu identyfikacji i oceny wieku. Ważne jest dokonania prawidłowego odstrzału, z odpowiedniej odległości gwarantującej skuteczność. W szczególności metodę taką zastosujemy podczas polowania na wszelką zwierzynę płową a w szczególności na kozły sarny, jelenie byki czy daniele byki. Metoda ta również jest podstawową metodą podczas polowań na muflony. Wielu myśliwych ceni sobie w księżycowe noce podchód dzików na polach uprawnych. Pamietajmy że szansę polowania zwiększy nam odpowiednie ubranie z kamuflażem. Polowanie na zwierzynę grubą na wab. Polowanie na zwierzynę grubą tą metodą wymaga od myśliwego umiejętności wabienia, czyli naśladowania różnych głosów zwierząt, ale również odgłosów walki. Do tych umiejętności natomiast potrzebny jest dobry słuch muzyczny. Tą metodę możemy stosować do polowań na wszystkie samce zwierzyny płowej podczas ich okresów godowych. Zaczynając od byków łosi skończywszy na kozłach sarny. Wabimy również dziki. Te ostatnie wabimy zarówno na uprawach typu kukurydza, owiec czy pszenica jak i w czasie huczki. Pięknie możemy wabić jelenie podczas rykowiska. Metoda wabienia wymaga od myśliwego dobrej znajomości głosów zwierząt jak i ich znaczenia podczas okresów godowych poszczególnych gatunków. Jest to metoda, która pozwala nam na polowanie na konkretny gatunek w danym czasie. Polowanie z zasiadki. Ten rodzaj polowanie na zwierzynę grubą to typowa metoda stateczna. Polega ona na zajęciu stanowiska naziemnego lub na różnego rodzajach zwyżkach i ambonach, które znajdują się w pobliżu stałych miejsc migracji lub żerowania zwierząt. Tą metodą polujemy na większość gatunków zwierzyny płowej oraz dziki i muflony. Wybranie metody polowania zależy od rodzaju łowiska i preferencji myśliwego. Mój znajomy łowczy z Ostródy polował tylko z podchodu pokonując minimum 10 kilometrów podczas wyjścia w łowisko. Polowanie na zwierzynę grubą wykonywał tylko w ten sposób. Polowanie z zasiadki też ma swoje niezaprzeczalne uroki. Możemy zobaczyć przechodzące w okolicy zwierzęta występujące w łowisku. Polowanie na zwierzynę grubą po tropie. Metodę możemy wykorzystać jedynie w czasie, kiedy w zimie mamy pokrywę śnieżną, czyli tak zwaną „białą stopę”. Przeważnie po tak zwanej „ponowie”, czyli opadzie świeżego śniegu, poruszamy się po świeżych tropach zwierząt, podążając za nimi w celu dojścia na odległość skutecznego strzału. Tą metodą możemy przeprowadzić polowanie na zwierzynę grubą zarówno na wszelką zwierzynę płową jak i muflony oraz dziki. Ze względów pogodowych tego rodzaju polowania zdążają się coraz rzadziej. Polowanie z podjazdu. Teraz to zanikająca metoda polowań, lecz w przeszłości bardzo popularna zwłaszcza wśród miłośników jazdy konnej. Polega ona na wykorzystaniu pojazdu konnego zwanego „linijką”. Pojazd taki o bardzo mało skomplikowanej budowie, posiadający dwie osie z długą deska zamontowaną między nimi służy do przemieszczania się jednego myśliwego, który często sam kierując zaprzęgiem z odpowiednio przygotowanym koniem będąc już blisko upatrzonego zwierza mógł po prostu bezszelestnie zejść z wozu. Koń natomiast ciągnąc taki wóz odwracał uwagę zwierzyny a myśliwy w tym czasie mógł dokonać oględzin danego osobnika i dokonać odstrzału. Najczęściej jednak pojazd taki wymagał obecności woźnicy na wypadek spłoszenia się konia po strzale. Najczęściej tą metodą polowano na sarny kozły w maju. Teraz taką metodę można stosować przy użyciu samochodu pod warunkiem, że strzał nie jest oddany z wnętrza samochodu. Polowania zbiorowe na zwierzynę grubą. Polowanie zbiorowe na zwierzynę grubą możemy również podzielić na kilka metod. Zbiorówki w naszym kraju to tradycja i możliwość do spotkania z kolegami po strzelbie. Jesień i zima to piękny czas kiedy razem z kolegami z koła łowieckiego możemy się spotkać na linii i oczekiwać naganianej zwierzyny. Pamiętając o bezpieczeństwie polowania wybierzmy odpowiednie ubranie na polowanie zbiorowe. Ważne aby miało jaskrawy kolor, który będzie z daleka widoczny dla innych myśliwych. Nasz sklep myśliwski oferuje szeroką gamę takich produktów. Klasyczne polowanie z naganką i psami. Można je przede wszystkim stosować do polowań na dziki. Ponieważ zalegające w swoich dziennych ostojach dziki są trudne do ruszenia przy pomocy samej naganki. Dobrze wyszkolone psy jak różnych ras teriery, łajki czy gończe lepiej sobie radzą ze znalezieniem zalegającej w młodnikach watahy dzików niż naganiacze. Ponadto dziki często czekają do nadejścia naganki w pobliże legowiska i przebijają się przez linię naganiaczy do tyłu pędzenia. Taki rodzaj polowania raczej nie jest wskazany do polowań na zwierzynę płową. Pędzona przez psy często porusza się z dużą szybkością i zarówno jest trudna do rozpoznania i odpowiedniej oceny przed strzałem jak również łatwo wtedy o nieprecyzyjne strzały. Przy polowaniu w ten sposób na jelenie byki dochodzi często do mylnych ocen w wyniku czego często padają nie te osobniki, które powinny. Ciche pędzenia i polowanie na zwierzynę grubą To metoda również polegająca na zastosowaniu naganki, lecz naganka nie wykorzystuje psów a sama porusza się spokojnie, delikatnie tylko stukając po drzewach i od czasu do czasu porozumiewa się głosem w celu równego jej prowadzenia. Metodę tą stosujemy przede wszystkim do polowań na zwierzynę płową w szczególności jelenie szlachetne i daniele. Zwierzyna posuwa się wtedy wolno, nasłuchując po cichu zbliżającej się naganki i na linię myśliwych przychodzi powoli. Często również przystaje. Pozwala to na lepsze rozpoznanie celu i lepszą ocenę przed strzałem. Metoda szwedzka. Jest zarówno metoda wykorzystującą klasyczną nagankę z psami jak i ciche pędzenia. Dochodzi do tego jeden element zwiększający bezpieczeństwo strzału oraz jego dystans. Są to odpowiedniej wysokości zwyżki, które ułatwiają oddanie strzału na większą odległość niż w przypadku naziemnego stanowiska. Polepszają również widoczność oraz zmniejszają możliwość zwietrzenia myśliwego przez zwierzynę. Tą metodę stosujemy do polowań na wszystkie gatunki zwierzyny grubej. Polowanie metoda szwedzką staje się coraz bardziej popularne mimo, że wymaga od koła przygotowania odpowiedniej liczby zwyżek dla wszystkich myśliwych. Do tego musimy być przygotowanie na parę pędzeń z rożnych kierunków. Rytuały łowieckie Na koniec trzeba powiedzieć o odpowiednich rytuałach związanych z polowanie na zwierzynę grubą. Po polowaniu bardzo ważnym elementem jest ułożenie uroczystego pokotu, czyli ułożenia ubitej zwierzyny po polowaniu w odpowiedniej hierarchii. Najpierw łosie, następnie jelenie szlachetne, sika, daniele, dziki, muflony oraz sarny. Po polowaniu ustalamy również „króla polowania” według odpowiednich zasad podobnych do tych, według których układa się pokot. Czyli kto strzeli najwyżej na pokocie znajdującego się zwierza zostaje królem polowania. Według starych tradycji młody myśliwy, zwany „frycem”, kiedy pozyska pierwszą sztukę grubej zwierzyny przestaje nim być i po chrzcie myśliwskim wstępuje do grona „nemrodów”. Poprzedni artykuł Następny artykuł

polowanie na jelenie byki w polsce