podział niemiec po ii wojnie światowej mapa

Mur Berliński. Mapa zachodniego i wschodniego Berlina, przejść granicznych: drogowych, wodnych i kolejowych oraz dwóch rozdzielonych sieci metra (stan 1989) ( mapa interaktywna) Mur Berliński [1], również mur berliński [2] [3] ( niem. Berliner Mauer) – system umocnień o długości ok. 156 km ( betonowy mur, okopy, zapory drutowe, miny ). Po II wojnie światowej Niemcy zostały podzielone na 4 strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską, francuską (nazywane Trizonią) i radziecką. Z Trizonii utworzono w 1949 r. Republikę Federalną Niemiec (Bundesrepublik Deutschland, BRD, RFN), a z radzieckiej strefy Niemiecką Republikę Demokratyczną (Deutsche Demokratische Republik, DDR Podział terytorialny Polski – zmieniał się wielokrotnie. Od II wojny światowej reformy miały miejsce w latach 1946, 1950, 1957 i 1975. Obecny trójstopniowy podział administracyjny obowiązuje od ostatniej zmiany, wprowadzonej 1 stycznia 1999 r. Stan na 1 stycznia 2022: jednostki I stopnia – 16 województw Historia powszechna po 1945 r. » Sytuacja i podział Niemiec po II wojnie światowej » Zimna wojna (1947-1991) » • Plan Marshalla - czym był? • Zimna wojna - przebieg, etapy • Zimna wojna - skutki dla świata i Polski • Wyścig zbrojeń po II wojnie światowej - na czym polegał? Apartheid w Republice Południowej Afryki » Pakt określał podział świata na strefy wpływów Niemiecką, Włoską i Japońską. W następnych miesiącach do paktu przystąpiły min.: 20 XI 1940 – Węgry, 23 XI 1940 - Rumunia, 24 XI 1940 – Słowacja, 1 III 1941 - Bułgaria W II wojnie światowej państwa dzieliły się na dwa obozy. Do roku 1941 jeden z nich nazwany był sojuszem nonton film generasi 90an melankolia full movie lk21. Po II wojnie światowej Niemcy zostały podzielone na strefy okupacyjne, a później na dwa osobne państwa: zachodnią RFN i wschodnią NRD. Symbolem podziału Niemiec i Europy stał się Mur Berliński. Sytuacja w Niemczech po II wojnie światowej: – podział na 4 strefy okupacyjne (a Berlina na 4 sektory): radziecką, amerykańską, brytyjską i francuską – ogromne zniszczenia wojenne – napływ 10 mln przesiedleńców z terenów przyznanych Polsce i Czechosłowacji W powojennym chaosie wielu hitlerowskich dygnitarzy uciekło do Ameryki Południowej, dzięki pomocy dostojników Kościoła katolickiego (tzw. szczurzy szlak; uciekli tak twórca systemu zagłady Żydów Adolf Eichmann i lekarz z Auschwitz Josef Mengele). Czołowi działacze NSDAP i zbrodniarze wojenni byli sądzeni przez międzynarodowy trybunał (najsłynniejszy proces – Norymberga 1945-1946). Zgodnie z ustaleniami konferencji w Poczdamie (1945) w Niemczech miały nastąpić: – denazyfikacja (usunięcie śladów III Rzeszy i ukaranie winnych) – dekartelizacja (likwidacja dużych firm przemysłowych rozwiniętych dzięki polityce Hitlera) – demokratyzacja i decentralizacja – demilitaryzacja W praktyce: – w części zachodniej denazyfikacja została szybko zakończona (wielu oficerów III Rzeszy, także oskarżanych o zbrodnie wojenne, nie zostało ukaranych i pełniło funkcje publiczne) – USA i ZSRR zapewniło ochronę nazistowskim naukowcom w zamian za udział w ich programach atomowych i kosmicznych – decentralizacja nastąpiła tylko w części zachodniej (RFN – federacja autonomicznych landów) – po utworzeniu RFN i NRD powstały w nich silne armie, a państwa zostały przyjęte do bloków militarnych (RFN do NATO, NRD do Układu Warszawskiego) Okoliczności powstania NRD i RFN Różnica zdań aliantów co do przyszłości ekonomicznej Niemiec: – w strefie wschodniej – ogołocenie z maszyn i innych zasobów (wywóz do ZSRR), nacjonalizacja przemysłu, kolektywizacja rolnictwa, coraz większe wpływy komunistów – w strefie zachodniej – integracja gospodarcza stref okupacyjnych (tzw. Bizonia, później Trizonia), odbudowa, industrializacja, wspólna waluta (marka), budowanie demokracji 1948-1949 niemal roczna blokada Berlina Zachodniego przez ZSRR (odcięcie energii i dostaw) – przełamana „mostem powietrznym” przez państwa zachodnie (porażka ZSRR) Wobec braku porozumienia aliantów co do jedności Niemiec – dwa osobne państwa: – IV 1949 Republika Federalna Niemiec (RFN – zachód; gospodarka kapitalistyczna, wolne wybory, sojusz z państwami zachodnimi) – X 1949 Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD – wschód; socjalistyczna gospodarka i ustrój, uzależnienie od ZSRR) Berlin Zachodni – formalnie pod kontrolą zachodnich aliantów, w praktyce samorząd i silne związki z RFN; wysunięty najdalej na wschód fragment „wolnego świata”. Mur Berliński (1961-1989) Mur Berliński – sieć umocnień rozdzielających dawny sektor radziecki (Berlin, stolicę NRD) od sektorów amerykańskiego, brytyjskiego i francuskiego (Berlin Zachodni). Geneza: po powstaniu RFN i NRD (z pilnie strzeżoną granicą) granica obu części Berlina pozostawała jedynym swobodnym przejściem między blokiem wschodnim i zachodnim (masowa emigracja z bloku wschodniego). VIII 1961 niezapowiedziana blokada granicy w Berlinie przez wojska NRD, budowa silnych umocnień (podwójna linia muru, zasieki, niedostępny nawet dla strażników pas ziemi, urządzenia wykrywające ruch, wieże strażnicze z bronią maszynową, przecięcie tuneli metra itp.). Skutki: – ostateczny, fizyczny podział Europy na blok wschodni i zachodni (symbol i widoczny element „żelaznej kurtyny”) – rozdzielenie berlińskich rodzin mieszkających w różnych dzielnicach – próby ucieczek mieszkańców NRD i innych państw socjalistycznych – w latach istnienia Muru ok. 200 zabitych przez NRD-owskich strażników Mur Berliński zaczął być spontanicznie burzony w IX 1989 po demonstracjach, które wymusiły otwarcie granicy NRD-RFN (a w konsekwencji zjednoczenie Niemiec w 1990). Wydarzenie to, zwane „upadkiem Muru Berlińskiego” jest uznawane za symbol rozpadu bloku wschodniego. Ostateczna rozbiórka Muru nastąpiła do IX 1990 (na pamiątkę pozostało kilka fragmentów). [podstawa programowa szkoły podstawowej – Ilustracja – Mur Berliński w 1986 (widok od strony Berlina Zachodniego) 10. USTALENIE GRANIC POLSKI PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ (MAPA 11.) KALENDARIUM WYDARZEŃ 23 sierpnia 1939 – w Moskwie zostaje podpisany pakt Ribbentrop–Mołotow, któremu towarzyszy tajny protokół dotyczący podziału wpływów Niemiec i ZSRS w Europie Wschodniej; 28 września 1939 – niemiecko-sowiecki układ o granicach i przyjaźni między ZSRS a III Rzeszą, ustalenie ostatecznej granicy podziału ziem polskich; 22 października 1939 – na terenie zachodniej Ukrainy i Białorusi odbywają się wybory do sowieckich Zgromadzeń Ludowych; 30 lipca 1941 – podpisanie układu Sikorski–Majski w Londynie i przywrócenie stosunków polsko-sowieckich; 24 września 1941 – przedstawiciele państw alianckich, w tym Polska i ZSRS, podpisują Kartę Atlantycką; 28 listopada–1 grudnia 1943 – na konferencji w Teheranie wielka trójka po raz pierwszy ustala, że Polska utraci swoje ziemie wschodnie i zyska nowe tereny kosztem Niemiec; 4–11 lutego 1945 – na konferencji w Jałcie zostają potwierdzone ustalenia z konferencji teherańskiej; 17 lipca–2 sierpnia 1945 – podczas spotkania w Poczdamie przywódcy ZSRS, USA i Wielkiej Brytanii podejmują ostateczne decyzje w sprawie granic i przyszłości Polski. Po zakończeniu kampanii wrześniowej 28 września 1939 roku minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop przyjechał do Moskwy, gdzie podpisał z sowieckim komisarzem spraw zagranicznych Wiaczesławem Mołotowem układ o granicach i przyjaźni między ZSRS a Niemcami. W układzie tym w ręce sowieckie zostały oddane ziemie polskie leżące na wschód od Bugu oraz tereny wokół Białegostoku. Na zdobytych terenach Sowieci przeprowadzili 22 października 1939 roku wybory do marionetkowych organów przedstawicielskich Zachodniej Białorusi i Ukrainy. Przeprowadzono je w atmosferze terroru, a wyniki były z góry ustalone. Wybrane Zgromadzenia Ludowe w imieniu miejscowej ludności zwróciły się do Rady Najwyższej Związku Sowieckiego o zgodę na przyłączenie do ZSRS i przyznanie wszystkim mieszkańcom obywatelstwa sowieckiego. Nastąpiło to na początku listopada 1939 roku. Tym samym ziemie te weszły od tego momentu w skład Białoruskiej i Ukraińskiej Republiki Sowieckiej i stały się integralną częścią państwa Stalina. Cały ten proces był dla władz Związku Sowieckiego podstawą do traktowania dawnych ziem polskich jako legalnie wcielonych do swojego terytorium, nawet z punktu widzenia prawa międzynarodowego. Temat ten pojawił się w lipcu 1941 roku, gdy po inwazji Niemiec na ZSRS okazało się, że jest możliwe podpisanie polsko-sowieckiego porozumienia politycznego i wojskowego. Premier i Naczelny Wódz generał Władysław Sikorski oczekiwał od Sowietów powrotu do ustaleń traktatu ryskiego z marca 1921 roku, co oznaczało w polskim rozumieniu respektowanie granic sprzed sowieckiej inwazji we wrześniu 1939 roku. Z kolei sowiecki ambasador w Londynie Iwan Majski zaaprobował wprawdzie w traktacie zapis o anulowaniu sowiecko-niemieckich porozumień z Hitlerem z 1939 roku, ale z racji przeprowadzonych wyborów na zajętych ziemiach nie interpretował tych zapisów jako powrót do stanu sprzed wojny. We wrześniu 1941 roku Polska i ZSRS, podobnie jak wiele innych państw alianckich, podpisały tak zwaną Kartę Atlantycką. Dokument ten wyznaczał zasady, jakimi powinny kierować się w swej polityce państwa koalicji antyhitlerowskiej. Wszyscy sygnatariusze wyrzekali się podbojów obcych ziem, przyznawali każdemu narodowi prawo do samostanowienia i do suwerennej decyzji o wyborze formy ustroju i rządów oraz zapowiadały wyrzeknięcie się przemocy w rozwiązywaniu sporów po zakończeniu wojny. Ważnym punktem było wyrzeczenie się wprowadzania zmian terytorialnych bez zgody narodu zainteresowanego. Dla Polaków zapisy te oznaczały, iż granica z ZSRS z 1939 roku nie zostanie naruszona, dla Sowietów przeciwnie – że może legalnie uznać te tereny za swoje, bo ludność w wyborach w październiku 1939 roku opowiedziała się za inkorporacją do ZSRS. W kwietniu 1943 roku Stalin zerwał stosunki dyplomatyczne z rządem generała Sikorskiego. Pretekstem do tego kroku były reakcje polskiego rządu na wieść o odkryciu przez Niemców grobów katyńskich. Sowieci uznali poczynania Polaków za wrogie ZSRS i odmówili dalszej współpracy. W tym czasie działał już w Moskwie komunistyczny Związek Patriotów Polskich (ZPP) z Wandą Wasilewską i Alfredem Lampe na czele. Uznanie go za polskie przedstawicielstwo w ZSRS było pierwszym krokiem Stalina ku stworzeniu „własnego” polskiego rządu, który pomógłby wprowadzić Polskę w strefę wpływów sowieckich. Jedną z ważniejszych spraw była oczywiście kwestia granic, a ZPP nie miało oporów, aby odstąpić Kresy Sowietom. O losie ziem wschodnich i o kształcie granic ostatecznie nie zadecydowali jednak Polacy. Wszystkie decyzje zapadły na konferencjach tak zwanej wielkiej trójki, którą utworzyli: przywódca ZSRS Józef Stalin, prezydent USA Franklin D. Roosevelt oraz premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill. Na pierwszej z konferencji, która odbyła się w Teheranie na przełomie listopada i grudnia 1943 roku, ustalono, że granica polsko-sowiecka będzie przebiegać wzdłuż tak zwanej linii Curzona, na zachód od Wilna i Lwowa, w znacznej części wzdłuż Bugu. Termin „linia Curzona” narodził się w czasie wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Była to brytyjska propozycja linii demarkacyjnej pomiędzy Polską a bolszewikami, jednak ówczesny minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii lord Curzon nie był jej twórcą. Nazwa jednak została i z tego powodu była wygodnym argumentem w ręku Stalina, bowiem mógł odwołać się do jej brytyjskiej genezy. Linia ta w znacznym stopniu pokrywała się z ustaleniami niemiecko-sowieckimi z 28 września 1939 roku, co także satysfakcjonowało sowieckiego dyktatora. Za utrzymanie tej linii Stalin gotów był przyznać Polsce nabytki terytorialne kosztem Niemiec. Drugie spotkanie wielkiej trójki, poprzedzone przez mniejsze konferencje dwustronne, odbyło się w Jałcie na Krymie w dniach 4–11 lutego 1945 roku. Przywódcom państw towarzyszyli na nim szefowie sztabów, dyplomaci i liczni doradcy. Główny temat spotkań stanowiło stworzenie nowego ładu po zakończeniu walk. Do rozmów nie zostali jednak dopuszczeni przedstawiciele państw, o których losie decydowano. Przedstawiciele wielkiej trójki potwierdzili teherańskie postanowienia w sprawie ustanowienia polskiej granicy na linii Curzona. Było to tym łatwiejsze, że Sowieci kontrolowali już znaczny obszar Polski, a 22 lipca 1944 roku doprowadzili do powstania marionetkowego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, który miał stać się nowym polskim rządem. 27 lipca 1944 roku przewodniczący PKWN Edward Osóbka-Morawski podpisał tajne porozumienie (ujawnione dopiero w 1967 roku) o przebiegu granicy między Polską a ZSRS. Dokument wyznaczał granice na linii Curzona z niewielkimi odchyleniami na korzyść Polski na terenie Puszczy Białowieskiej. Tym samym komuniści ostatecznie zrzekli się Kresów Wschodnich. Wkrótce potem podpisano dokumenty będące podstawą do przymusowych przesiedleń ludności między Polską a ZSRS. Konferencja w Jałcie wywarła ogromny wpływ na losy świata i Polski. Kolejna – ostatnia – konferencja wielkiej trójki odbyła się już po klęsce Niemiec i zakończeniu wojny w Europie. W rozmowach w Poczdamie (17 lipca–2 sierpnia 1945 roku) ZSRS reprezentował Józef Stalin, Stany Zjednoczone – nowy prezydent Harry Truman, a premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla w jej trakcie zastąpił nowy szef rządu Clement Attlee. Na konferencji podjęto trzy istotne postanowienia w sprawie polskich granic. Ustalono, iż: Polsce zostaną przekazane niemieckie ziemie leżące na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej, ale Polska będzie je administrować do czasu rozstrzygnięć przyszłej konferencji pokojowej (do takiej konferencji nigdy nie doszło); Polska otrzyma Gdańsk oraz południową część Prus Wschodnich (Warmię i Mazury); linia Curzona staje się ostateczną granicą między Polską a ZSRS. Na mocy przyjętych postanowień Polska utraciła na rzecz Związku Sowieckiego ponad 45 procent przedwojennego terytorium, w dużej części słabo rozwiniętego gospodarczo, ale za to z dwoma ważnymi ośrodkami kultury: Wilnem i Lwowem. W zamian uzyskała niemieckie ziemie na zachodzie i północy, w sumie około 100 tysięcy kilometrów kwadratowych. Propaganda komunistyczna nadała im miano „Ziem Odzyskanych”. Stały one na wyższym poziomie rozwoju gospodarczego niż utracone Kresy, ale były straszliwie zdewastowane przejściem frontu i rabunkową polityką sowieckiej armii i administracji. W sumie obszar Polski zmniejszył się z około 388 tysięcy kilometrów kwadratowych do około 312 tysięcy kilometrów kwadratowych. Zmianom granic towarzyszyły wielkie ruchy migracyjne. Od końca 1944 roku ze wschodnich prowincji niemieckich uciekło przed nadchodzącym frontem i zemstą Armii Czerwonej blisko 5 milionów Niemców. Po 1945 roku wskutek dzikich wypędzeń, a potem planowej akcji wysiedleńczej zmuszono do opuszczenia Śląska, Pomorza i byłych Prus Wschodnich w sumie 2,5 miliona osób. Miejsce uciekinierów i wysiedlonych zajęło około 2,9 miliona osób z centralnej Polski oraz ponad 1,5 miliona Polaków zmuszonych do opuszczenia swych domostw na dawnych Kresach. Na ziemiach zachodnich osiedlono kilkaset tysięcy osób, które powróciły z deportacji z Syberii i Kazachstanu. Wracały też osoby, które koniec wojny zastał w Niemczech – więźniowie obozów, robotnicy przymusowi, żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, nieliczni uratowani z Holocaustu Żydzi. Na mocy umów z ZSRS ziemie polskie musieli za to opuścić mieszkający w Polsce Białorusini (około 40 tysięcy) i część Ukraińców (pół miliona). Następnie blisko 140 tysięcy Łemków i Ukraińców zostało w 1947 roku przesiedlonych w wyniku Akcji „Wisła” z południowo-wschodniej części kraju na Dolny Śląsk, Mazury i Pomorze. Wojna – zwłaszcza Holocaust – oraz powojenne ruchy migracyjne sprawiły, że Polska w 1947 roku stała się krajem prawie jednolitym narodowościowo. Polacy stanowili 97,6 procent społeczeństwa. Pozostałe 2,4 procent uzupełniali: Niemcy (0,7 procent), Białorusini (0,3 procent), Ukraińcy (0,6 procent), Żydzi (0,3 procent) i inni (0,2 procent). Kraj zamieszkiwało około 24 miliony osób. Na terenach wcielonych do ZSRS pozostało prawie 1,5 miliona Polaków (około 200 tysięcy na Wileńszczyźnie, 500 tysięcy na Białorusi, pozostali na Syberii lub w Kazachstanie). Kilkaset tysięcy żołnierzy, ich rodzin oraz byłych robotników przymusowych pozostało na Zachodzie, nie chcąc wracać do Polski pod rządami komunistów. 1 Niemcy po II wojnie światowejPaństwo podzielone na 4 strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską i francuską jako tzw. Trizonia oraz strefę radziecką2 Prezentację opracował i wykonał: Oleh Bayduk z klasy 2cŹródła informacji i zdjęć: ttp://3 Podział Niemiec na 2 państwa7 października 1949 powstała Niemiecka Republika Demokratyczna 21 września 1949 powstała Republika Federalna Niemiec NRD RFN4 NRD Niemiecka Republika Demokratyczna .Państwo powstałe na terenie radzieckiej strefy okupacyjnej • Prezydent: Wilhelm Pieck • Premier: Otto Grotewohl DDR Deutsche Demokratische Republik5 RFN Republika Federalna NiemiecPaństwo powstałe na terenie Trizonii Prezydent:Theodor Heuss Kanclerz: Konrad Adenauer Stolica: Bonn BRD Bundesrepublik Deutschland6 Różnice NRD RFN Odcięcie od świata Pomoc finansowa USAZakaz podróżowania Nadzór i ograniczenia Cenzura w mediach Podsłuchiwanie rozmów telefonicznych Sprawdzanie korespondencji Życie w zaniedbanym, biednym państwie RFN Pomoc finansowa USA Likwidacja powojennych zniszczeń Rozwój gospodarczy Praca i godne życie w nowoczesnym, rozwijającym się państwie7 Dwa światy Volkswagen golf Trabant8 Berlin podzielony! Marx-Engels-Platz w Berlinie Wschodnim. Related documents Odpowiedź Guest 1. Niemcy podczas Konferencji poczdamskiej w 1945 r. zostaly podzielone pomiedzy ZSRR a Aliantów. Ziemie na Wschod od Łaby byly pod kontrola Po utworzeniu Trizonii w 1949 Rosjanie zablokowali drogi do Berlina, odcieli go od wsparcia Aliantow. Groził światu kolejny globalny konflikt, USA stworzyły mosty powietrzne, by dostarczyc zywnosc do Berlina. Sprawa trafiła na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ. 3. RFN Powstała 7 września 1949 roku. Została utworzona z połączenia stref okupacyjnych Francji, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii (Trizonii) ze stolica w Bonn. NRD Powstała 7 października 1949 roku i obejmowała obszar byłej radzieckiej strefy okupacyjnej. Stolicą NRD pozostał Berlin, właściwie jego część obejmująca dawny radziecki sektor okupacyjny. W kraju wprowadzono system polityczny i społeczny oparty na wzorach radzieckich. 4. Mur Berliński-jego budowę zakończono 13 sierpnia 1961 roku. Wzdłuż niego ustawiono patrole, które miały rozkaz strzelania do zbiegów, którzy w tym czasie masowo uciekali z NRD do RFN. Byl to jeden z niewielu fortyfikacji, ktore nie mialy bronic przed przeciwnikiem, lecz mialy na celu zatrzymac ludzi wewnatrz murów NOWE Utrudnienia w ruchu w woj. kujawsko-pomorskim. Gdzie są dzisiaj prowadzone roboty drogowe? Na których drogach w województwie kujawsko-pomorskim prowadzone są dzisiaj ( roboty drogowe? Roboty drogowe: droga 62, Strzelno - Stodólno (0. km na... 1 sierpnia 2022, 22:06 NOWE Prezydent Andrzej Duda wśród publiczności na koncercie „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki” [Wideo] Nie lada niespodziankę mieli uczestnicy koncertu „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki”. W tłumie ludzi mogli zobaczyć samego Andrzeja Dudę. Nie... 1 sierpnia 2022, 21:57 Zajęcia plastyczne, sportowe czy muzyczne? Sprawdź, które zainteresują twoje dziecko Zastanawiasz się, jakie zajęcia dodatkowe będą dobre dla swojego dziecka? Wszystko zależy od tego, czym interesuje się twoja pociecha i chciałaby mieć pasje.... 1 sierpnia 2022, 21:50 Zajęcia WF na basenie - co będzie potrzebne Twojemu dziecku? Strój kąpielowy, okularki do pływania oraz czepek Twoje dziecko ma mieć zajęcia WF na basenie? Niezbędne będą: strój kąpielowy dla dziewczynki lub kąpielówki na basen dla chłopca, okularki do pływania dla... 1 sierpnia 2022, 21:50 Kiedy będą ferie zimowe 2023? Terminy ferii w roku szkolnym 2022/2023 Kiedy wypadają ferie zimowe 2023? Które województwa będą mogły wypoczywać razem? Sprawdź terminy ferii zimowych na rok szkolny 2022/2023 i już teraz zaplanuj... 1 sierpnia 2022, 21:50 Najpotrzebniejsze przybory szkolne w wyprawce dla twojego dziecka. Zobacz naszą listę Jakie przybory szkolne przydadzą się twojemu dziecku? W przygotowywaniu wyprawki szkolnej dla dziecka można się pogubić. Potrzebne są podręczniki, zeszyty,... 1 sierpnia 2022, 21:50

podział niemiec po ii wojnie światowej mapa